Wychowanie historyczne?

Isshi

Tu nie chodziło o nauczycielkę, bo jak kogoś interesował ten przedmiot chociaż trochę, to z chęcią się go uczył. I może powiesz, jakie są minusy okrojenia historii do minimum? Przecież ta 'minimalna' wiedza w zupełności mi by wystarczyła. I nie chodzi mi o to, że przedmiot jest zły, po prostu uważałam go (podobnie jak chemię, biologię, religię, wf, wos, pp) za kompletną stratę czasu i budził we mnie skrajny bunt fakt, że musze poświęcać tyle energii/czasu/nerwów na coś, co jest mi dokładnie po nic.

Blue

Isshi

Blue

chodziło mi o twoje późniejsze posty, w których już generalizujesz.

Freja

U mnie wszystko zależało od poziomu nauki...

W podstawówce trafiłam na świetnego nauczyciela, bardzo wymagającego, ale sprawiedliwego. Potrafił zainteresowć przedmiotem i jeu zawdzięczam całe zamiłowanie do historii. Na tym, co on mówił na lekcjach, opierałam swą wiedzę także w drugiej częsci gimnazjum.

W gimnazjum początkowo udało mi się genialnie. Dostaliśmy nauczyciela z powołania. Każde wydarzenie przedstawiał bardzo plastycznie, starał się być obiektywny, więc dostawaliśmy mnóstwo dodatkowych faktów, nie uwzględnianych w podręczniku, sprawdzianów było kilka rodzajów, w tym taki zawierający dwa teksty na temat danego wydarzenia: do porównania i analizy, dlaczego się różnią (powodem mógł być na przyład rok wydania, narodowość auora czy cokolwiek) plus jak ja na podstawie swojej wiedzy owo wydarzenie oceniam. Ale cóż, kiedy w połowie 2 klasy miał zawał i nas opuścił...
Kobiety, która przyszła po nim nie było widać zza biurka, czepiała się o wszystko, uczyć nie umiała, notatki mieliśmy sami robić w domy, więc nikt ich nie miał, a ja i tak miałam 6 na koniec, bo została mi wiedza jeszcze z podstawówki... Czy wspominałam, juz, że gimnazjum uważam za stratę czasu?

W liceum byłam w klasie językowej, z rozszerzona historią. Ale co mi z tego przyszło, skoro nauczycielka miała astmę, nie było jej słychać już za 3 ławką, a to, co dało się dosłyszeć wypowiadane było głosem tak monotonnym, że od samego słuchania oczy się zamykały, choćby człowiek był całkiem wyspany. Była pełna najszczerszych chęci, owszem i starała się nas nauczyć tyle że... no cóż... Kto chciał się uczyć, nauczyłby się i tak, a kto nie chciał, ten olewał sprawę i odrabiał na historii inne lekcje.

Muszę powiedzieć, że w Polsce i tak historii uczy się nieźle. Bardzo obiektywnie, w porównaniu z innymi krajami. Bo w którym kraju uczą się o naszej historii tyle, co my o historii innych państw?
Powiedziałabym, że wszelkie spłycenia i sktróty wynikają właśnie z tego, że wyciągnęło się, nie wiedzieć po co, trzy lata gimnazjum, przez co ani w podstawówce ani w liceum na nic nie ma tyle czasu, ile trzeba. Historię znać należy, naprawdę.

Fuzziak

Ja nie mam zadnych problemow ze skroceniem historii calego swiata, tego, jak powstawaly i upadaly cywilizacje, jak sie narodzilo panstwo polskie i wszelkie przemiany i tego typu bajery, ktorych mozna sie na historii nauczyc XD
jest teraz wiele osob, ktore nie zna historii ani wlasnego kraju, ani innych. nie ma pojecia, skad sie cokolwiek wzielo, jak powstala ich, czy tez inna kultura ^^.
i jest im z tym dobrze. wybor nalezy tylko do Ciebie - zaliczasz sie do osob, ktore wiedza, albo Cie to nie interesuje i tyle XD

a ograniczenie historii do minimum to dla mnie tylko niemozliwe fizycznie, ale oczywiscie da sie zrobic. XD
tak samo, jak ostatnia reforma literatury polskiej, ktora usunela z kanonu lektur wiekszosc wspanialych dziel - ktore nota bene tez nikomu nie sa przeciez potrzebne, bo to nuda i strata czasu XD

a co do znajomych - mam chociazby jedna, ktora z biol-chemu zdawala mature z historii ^^ i dobrze jej poszlo XD

Riel

Moja historia jest, powiedzmy, dość dziwna.
Bo system, jaki sobie ktoś wymyślił, jest ciekawy i faktycznie, gdyby się do nauki przyłożyc, działałby fantastycznie. Otóż wszystko zostało u mnie podzielone na wstęp, czyli wszystkie daty i wydarzenia w pigułce, a potem kolejno rozdziały analizujące problematykę poszczególnych kwestii, np. gospodarki, religii czy władzy. Jest to o tyle ciekawe,że najpierw trzeba wstęp opanowac, a potem już tylko korzystać z typowo humanistycznej umiejętności kojarzenia faktów, żeby uzyskać klarowny obraz całego wydarzenia. Oczywiście, jeśli ktoś zadał sobie trud przyswojenia na początku suchych, nudnych faktów, ma to dla niego potem jakiś sens, gdy patrząc na wydarzenie z różnych stron powoli wszystko zaczyna nabierać kolorów...ale jeśli ktoś olał sobie zupełnie i uczy się na pamięć poszczególnych działów, efekt jest zupełnie odwrotny: zamiast pokojarzyć i powiazać ze sobą wpływy i koligacje, ma w głowie pustkę i uczy się bez sensu na pamięć tylko danego zagadnienia. Ja nie opowiem się jednoznacznie po żadnej stronie- ja się uczę tego, co mnie interesuje i tyle xP Wiem, że przez to wiele tracę, ale z drugiej strony jestem zbyt leniwa na wykazanie jakiegokolwiek zainteresowania nauką czegoś, co mnie nudzi xP